Alweer 3 weken in Oeganda..

Week 3 alweer, tijd vliegt als je het naar je zin hebt. Veel gezien weer in het ziekenhuis en ernaast genoeg vrije tijd voor leuke uitjes. Maandagochtend toen we aankwamen op de afdeling, bleken er geen interns(basisartsen) te zijn. Zij waren aan het staken, doordat zij al een paar maanden geen loon gekregen hadden. Hierdoor waren ze niet alleen maandag afwezig maar ook nog andere dagen van de week. Zij runnen de afdeling, waardoor andere artsen het over moesten nemen en zo werden de patiënten maar ‘even snel’ gezien. Hiernaast komen artsen naar de afdeling wanneer het hun uitkomt, soms pas tegen tienen. Dit zou in Nederland echt nooit kunnen, daar is het acht uur scherp. Toch nog een korte ronde gedaan op de afdeling. Onder andere een erg ziek meisje gezien met longfibrose en chronische alvleesklierontsteking. Ze heeft al veel tijd doorgebracht in het ziekenhuis. Soms gaat het goed en soms gaat het slecht en gaat ze weer naar het ziekenhuis. Ze had ontzettend veel pijn. Hiernaast was ze ook nog ondervoed, zoals veel patiënten die hier liggen. Doordat ze ook nog een slechte voedingsstatus hebben, hebben ze meer kans om een infectie op te lopen en zo worden ze alleen maar zieker.. Ook heb ik aan haar een knuffeltje uitgedeeld. Leuk om te zien dat je hiermee een glimlach op het gezicht tovert van het zieke kindje, ook al is het maar voor even. De meeste kinderen hebben nog nooit een knuffel gezien. Eigenlijk had ik een hele koffer vol met knuffels mee moeten nemen haha.
’s Avonds zijn we uiteten geweest met ongeveer 25 studenten om Marit haar verjaardag te vieren. We zijn in totaal met 12 Nederlandse studenten en nog Zweedse meiden en Amerikanen. Omdat Marit dol is op Italiaans eten, gingen we lekker pizza eten.
Dinsdag hadden we naast de visite, ook nog een lezing over malaria en een lab sessie waarbij we parasieten onder de microscoop gingen bekijken. Bij deze visite waren wel nog wat andere studenten dus kregen we veel uitleg. Eén student kreeg zelfs als klusje om beltegoed te halen voor de arts. Waar een student allemaal niet goed voor is.. Ook valt op dat de moeders voor een borstvoeding heel gemakkelijk hun shirt even naar beneden doen. Gewoon waar iedereen omheen staat en iedereen toe kan kijken, het maakt ze allemaal niet uit. Floep.

Woensdag hebben we een hele indrukwekkende dag gehad. We hadden een outreach programm, dat betekende dat we naar een andere kliniek gingen om te kijken hoe ze daar te werk gingen. We gingen naar Alive Medical Center, waar voornamelijk HIV patiënten kwamen voor hun zesmaandelijkse check-up. De kliniek was veel mooier en beter georganiseerd dan het ziekenhuis. Ze hadden hier zelfs computers waarin ze overzichtelijk de patiëntengegevens hadden verwerkt. In het ziekenhuis zijn het wat bij elkaar geraapte losse papiertjes. We hielpen eerst met het klaarleggen van voedselzakken. Dit werd uit een container gehaald en buiten klaargelegd. Ieder kreeg een zak bonen, rijst, suiker en olie. Dit was dan hun eten voor de komende twee weken. Een stuk of 100 afrikanen stonden toe te kijken terwijl wij aan het sjouwen waren in de brandende zon.
Hierna gingen we meekijken met de consulten. Ze checken dan het bloed op de hoeveelheid afweer ze hebben. Ook wordt er gevraagd of ze nog andere klachten of infecties hebben. Vaak hebben ze namelijk andere infecties, zoals schimmelinfecties in de mond of op de huid. De laatste patiënt had erge tuberculose ontwikkeld naast haar HIV. Ze was al een paar weken ziek en wist niet dat ze een mondkapje moest dragen, dus ze zal al flink wat mensen besmet kunnen hebben met haar hoest. Er bestaat een kans dat wij het ook kunnen krijgen. Er wordt namelijk veel gehoest in het ziekenhuis, terwijl er niet is onderzocht of er tuberculose aanwezig is of niet. Thuis maar goed laten nakijken.
Na het kijken in de kliniek, gingen we de community in. Op naar de sloppenwijk. Apart was dat we maar twee straten hoefde te lopen en we toen al in de sloppenwijk waren. Erg veel tegenstrijd.
Het was erg indrukwekkend om door de sloppenwijk te lopen en sommige hutjes naar binnen te gaan. 1 hutje met veel vliegen door vlees wat al een week aan de muur hing. Veel kinderen waren erg blij met onze komst. Opnieuw deelden we knuffels, ballonnen en bellenblaas uit. Ze bleven ons nog een groot deel van de weg volgen. Ze speelden met hetgeen wat ze op de grond vonden. 1 jongetje was met een scheermesje aan het spelen en stak hem steeds in zijn mond. Anderen aten van een stuk zijl waar waarschijnlijk nog restjes vlees of iets, op zat. Erg apart om te zien. Toch zijn het de kinderen die de sloppenwijk wat vrolijker maken. Mooi om te zien hoe ze toch veel lol samen hebben en alles eerlijk delen. Hierna gingen we eten bij de Mexicaan. Allemaal genoten van een lekkere burrito. Het was wel veel dus heb ik de helft die ik nog over had meegenomen en uiteindelijk aan een jongetje gegeven die bij de kliniek zat. Toen die het openmaakte, verscheen er een grote glimlach op zijn gezicht. Een kadootje van een Muzungu(blanke).
’s Avonds hadden we een cultuuravond, wat inhield dat we naar een voorstelling gingen kijken met allemaal Afrikaanse dans waaronder we ook een bbq hadden. Het werd gehouden in een arena en het duurden ongeveer drie uur. Ze dansten erg goed en liepen met grote trommels op hun hoofd.

Donderdagochtend hadden we een college over HIV en neurologie, waarna we naar de outpatient clinic gingen. Dit is vergelijkbaar met onze polikliniek, waar mensen van buiten af een consult krijgen. Ze hebben verschillende thema’s per dag. Op donderdag was het de cardiale clinic (hartproblemen). Het was een klein zaaltje met hierin 5 dokters en hun patiënten inclusief de wachtende. Erg vol dus en totaal geen privacy voor de patiënten. Voor het hartonderzoek buigt de arts iets over de tafel, tot hij net bij de borst kan om te luisteren naar het hart. Hij staat niet even op om hem te onderzoeken. Ook is er geen apart hoekje hiervoor. Patiënten zitten naast elkaar tijdens het gesprek dus men kan alles van elkaar horen. We hebben hier veel kinderen gezien met verschillende soorten hartproblemen, erg interessant. Veel van deze hartproblemen komen in Nederland helemaal niet voor, doordat het veroorzaakt is door een infectie van hier. Wel sneu om te zien dat bijna al deze kindjes een operatie nodig hebben om het probleem te verhelpen, maar deze hier niet kunnen krijgen. De chirurgen zijn hiervoor niet bekwaam genoeg en als ze dat wel waren, was het alsnog veel te duur voor de patiënten om het te bekostigen. Hierdoor hebben ze een slechte prognose en worden alleen de symptomen van het hartfalen wat verlicht door medicatie.
In de avond hebben we met alle Nederlandse studenten gegeten bij ons in de tuin. We hebben de pesto ontdekt in de supermarkt dus we zullen nog vaak een pasta pesto eten. Na wat spelletjes ‘ik heb nog nooit..’, gingen we naar club Iguana. Dit is eigenlijk een grote rieten hut waar voornamelijk Afrikaanse muziek gedraaid wordt. Het was weer een geslaagde avond. Details bespaar ik jullie.
Vrijdag hebben we rustig aangedaan en een beetje gestudeerd. We zouden zaterdag en zondag eigenlijk naar Jinja gaan om te raften, maar Vera(kamergenoot) was ziek dus besloten we om niet te gaan en een weekendje te chillen. Lekker boekje lezen, de was doen(moet tenslotte ook gebeuren en jawel met de hand haha) en een dagje naar het zwembad morgen!
Maandag t/m donderdag zijn we weer in het ziekenhuis te vinden, waarna we donderdagmiddag op weggaan naar het zuiden vertrekken voor een bezoek aan Queen Elizabeth National Park en Lake Buyungi tot en met maandagavond(2e paasdag). Een hoop dieren die we gaan spotten! Na deze trip zal mijn volgende blog weer volgen.
Fijn weekend allemaal!